DIT IS HET GOUDEN LIJST-PROBLEEM 2018.
Het bevat in haar pagina's alle dingen verheven en onvergankelijk, alle dingen verheven en wonderbaarlijk. Alle dingen klassiek en uitzonderlijk en mooi zoals kan zijn.
En zo vind ik mezelf in Praag, in wat betwistbaar beschouwd wordt als de mooiste bibliotheek ter wereld, het Clementinum. Ik heb het onderschat, zodat ik de hele weg daar in de taxi heb gebabbeld - kijkend naar de mannelijke inslag van de bijzondere volgorde van de stad, hammend langs de kasseien, fluitend over de Karelsbrug en de keverachterkant van de rivier de Moldau in de winterlicht, langs het operahuis waar het beeldhouwwerk van Wagner naar verluidt van het dak werd gegooid in een geval van een verkeerde identiteit - toen ik eindelijk de bibliotheek inliep, verwonderde zijn verbazing me volledig en ik barstte meteen in tranen uit. Grote kolommen steken de omtrek van de plaats op, gouden golven krullen naar beneden vanaf de bovenkant van hen, een wervel van globes accentueert het midden. En van muur tot muur, en hoog boven, staan 20.000 boeken als schildwacht in hun sluimering, zo'n 500 jaar oud, kraakpand en groot, afpeld en gewreven, opgesierd als koninginnen, gewoon als koekjes. Sommigen hebben niets dat aangeeft wat er in zit, anderen net zo mysterieus, met nieuwsgierige handgeschreven scripts op de ruggengraat, de urgentie van de pen kraste over het ruwe terrein van het papier, en gaf nummer, code, betekenis.
Eén kamer aan de zijkant van de hoofdruimte is een lichtere ruimte waarin elk boek met limoen gewassen is om het tegen de zon te beschermen. Het effect is verrassend. De boeken zien eruit als botten, grote geordende lijnen van kalkachtige dijbenen en scheenbenen, ribben en carpals. Ik kan het niet laten om mijn hand uit te steken om er een te voelen. 'RAAK ZE BOEKEN NIET AAN!' roept een bewaker. (Het is niet het enige probleem dat ik tegenkom in Praag.)
Mooie dingen hebben me altijd overmatig opgewonden. Dit najaar zag ik een tuin van dahlia's in Baden-Baden die leek op een rivier van zee-egels die in regenbogen werd gewassen. In het voorjaar in Rajasthan wierp ik een blik op het raam in de schemering om een Marawi-paard te zien racen door de woestijn, met zijn staart hoog in de lucht als een fontein, stof omhooggestampt als vuurvliegjes door zijn hoeven. Afgelopen zomer, op zee, motoren geknipt, geschommeld op een zilte Middellandse Zee, viel het maanlicht zo zwaar op me dat het in de vezels van mijn kleren leek te blijven hangen, bijna alsof ik het kon plukken en het maanstuk kon opeten door stuk.
Dit is het nieuwe nummer van Cond? Nast Traveler. De Gold List-kwestie, een kwestie die ook graag overbelast raakt door mooie dingen uit de hele wereld.