We staan in de keuken. Mijn man is net terug van zijn werk. Ik ben kalm. Maar hij kan zien dat er iets mis is. 'Hoe lang denk je dat deze mensen hier echt zullen zijn?' Ik vraag. 'Ik ben nieuwsgierig,' zeg ik, terwijl ik mijn toon houd, 'want idealiter zou ik ze graag het huis uit willen hebben. En eerder vroeger dan later. Ik wil mijn huis terug en mijn leven terug. En, 'voeg ik eraan toe,' hoewel ik net vanuit Milaan ben ingevlogen, denk ik eraan om terug te vliegen naar Milaan. En ik weet niet eens zeker of ik een fan ben van Milaan. ' Er is een pauze. 'Om even duidelijk te zijn,' zegt hij, 'als je het hebt over' deze mensen ', verwijs je eigenlijk naar onze kinderen?'
Soms, wanneer de tijden moeilijk worden, gooi ik mijn gedachten terug naar mijn gelukkige plek. Ik heb mijn gelukkige plek nodig wanneer bijvoorbeeld de 13-jarige en ik in een omgekeerde, close-face omhelzing zijn en ze plotseling zegt: 'Wat zijn die gaten helemaal over je huid? Ja, die grote gaten als enorme stippen. Nee, geen sproeten, geen moedervlekken. Oh, poriën! Ja, je hebt enorme poriën over je hele gezicht. ' Of wanneer de zevenjarige het huis uitschreeuwt terwijl ik haar haar voor de eerste keer in drie weken - drie weken - was! - omdat ze plotseling een willekeurige gruwel heeft ontwikkeld dat ik haar aanraak. Of wanneer ik, na vier weekeinden, al hun slaapkamers opruimen en opruimen en al hun slaapkamers opruimen, verzamel ik een stapel sokken waarvan ik gewoon niet weet wat ik ermee moet doen; een grote stapel kinderensokken die van sentimentele waarde zijn maar geen nut meer hebben. Dus ik zing een soklied over sokken waar we uit gegroeid zijn, en sokken gebruikt als handschoenen en sokken die gestreept zijn en sokken nu onbemind, en de negenjarige vertelt me dat ik niet grappig ben en rolt met haar ogen en sluit haar deur in mijn gezicht. 'Het was niet de bedoeling dat het grappig was!' Ik schreeuw naar de gesloten deur. 'Ik bedoelde dat het triest was! De stapel sokken is een metafoor: ik ben de stapel sokken! ' (Ik ben meer aan het hangen met de hamster. Ze is geweldig, ze heeft me maar een keer gebeten, maar ik denk niet dat ze het van plan was.)
Dus, in mijn gelukkige plaats lees ik hardop de kleuterschool van de kleine. Ik zit op een van die miniatuurstoelen en de klas van driejarigen zit tegenover mij op hun miniatuurstoelen. En als ik klaar ben met lezen, komt de hele groep - zonder woorden, uitdrukkingsloos - naar me toe. Ik weet niet wat er gaat gebeuren, maar ze verzamelen zich om me heen als een amoebe die een eiwit verteren en omhullen me in een massale knuffel zo krachtig dat mijn stoel schurend over de vloer van de klas glijdt. Ik ben letterlijk op drift geraakt in een zee van liefde. Ik ben zo blij dat ik huil.
Maar de andere dag huil ik om de andere reden. Ik huil omdat de belachelijk mooie nieuwe kinderjuffrouw vraagt wat ze willen als ontbijt, de kinderen zijn stom behalve de occasionele willekeurige framboos te blazen. Frambozen kunnen grappig zijn, maar op een maandagochtend voor 07:00 uur is het genoeg om te zorgen dat ik mijn verzameling heel mooie schoenen in brand wil steken. 'Die jonge vrouw is heerlijk!' Ik schreeuw / huil terwijl ik ze op de ren doorloop. 'Die jonge vrouw heeft een gouden hart! Als je op dit moment als 90 procent van de wereldbevolking zou leven, zou je al 10 mijl gelopen hebben, in de brandende hitte van de zon, om vuil water te verzamelen dat je zou gebruiken om oude rijst opnieuw te koken voor je ontbijt. En dat is als u de gelukkigen was! '
En nu, als het gebeurt, zijn we vertrokken naar India. Het is niet zo dat ik actief ben begonnen om mijn kinderen een (absurd dure) les te leren. Het gebeurde gewoon op dit moment en op deze manier. Ik ben overweldigd door de opwinding om hen op een goed avontuur te brengen. En ik ben nerveus, omdat de bittere armoede daar, de toestand van de kinderen die op straat leven en ook van de dieren, zal zijn als niets dat ze ooit hebben gezien.
Dit is het nieuwe nummer van Cond? Nast Traveler. Voor degenen die zich herinneren dat hun ogen openstonden voor een wereld die hen voor altijd verliefd maakt en hun sokken koestert.