Melinda Stevens introduceert het speciale 21-jarig jubileumnummer van oktober Cond? Nast Traveler en praat over haar beste vakantie ooit
Van Melinda Stevens
Brieven van de redacteur
Redacteurenbrief: 'Mijn bromfiets is mijn gelukkige plek'
Gisteravond, als een lint van perzik werd de lucht opgeslokt door de slick van de zee, drie van ons (er zijn er hier 50 in totaal: oude vrienden, neven, zussen, wolken kinderen, een legioen ledematen) liepen naar stad langs de kust, lachen en huilen en vallen over de golven. Wat een strand! Een kust die leek te rekken langs de kromming van de aarde, dik als een slagersarm, leeg als een bubbel. Toen we de top van de duin bekroonde, raakte de lucht ons als een sonische boom - hij zoog de zuurstof recht uit onze longen en gaf hem terug in exact dezelfde seconde. Langs en we liepen verder. In mijn rugzak was een doos met vier flessen roze wijn - vier flessen! Ik drink niet eens. Bo? Te? bouche we noemden het, van doos tot mond, de meest geschikte route.
Eindelijk raakten we de wolfraamlampen van de stad, die een eindeloze rij houten strandhuisjes onthulden. We waren daar midden in een surfwedstrijd, dus elke zitplaats en alle houten tafels en stoelen waren gevuld met meisjes waarvan het haar een caleidoscoop was van karamel, jongens met de ruggen van grote katten gebogen over hun moules, likend met hun garderde vingers. En toen was iedereen op straat, haastte zich langs ons als Romeinse kaarsen, of op een trage rol, maar lawaaierig alsof niets ooit zo grappig was geweest. Ik werd gefouilleerd bij de ingang van het strandfeest, dus we moesten de doos met roze wijn achter een paar fietsen verstoppen. We deden alsof we niet gingen dansen en dat deden we dan, waarbij we onze armen in de lucht gooiden naar nummers die we niet kenden. Het was net alsof ik weer 17 was.
Waarom is dit mijn beste vakantie? Is het omdat ik niet op schema zit, ik niet geoordeeld word, ik niet ergens hoef te zijn, niemand me vertelt wat ik moet doen, of me vragen stelt, of erop staat dat ik opruim of ga naar een vergadering, of iets willen, of iets nodig hebben, of mij bellen? Is het omdat het me eraan herinnert hoe mijn reizen door Europa waren toen ik een tiener was, post-school, op campings kwam wonen, van de ene op de andere dag leefde, geen vaste agenda, niets vereist, geen enkele verantwoordelijkheid? Natuurlijk is dit mijn beste vakantie! Omdat het toch niet de juiste vakantie is om jezelf uit je eigen leven te halen, door de structuur van het beest uit te roeien als de botten van een vis, slechts voor een paar dagen?
Dit is het nieuwe nummer van Cond? Nast Traveler. Voor degenen die niet hoeven te weten waar ik ben - je hoeft het alleen maar te vinden. Ergens zo los als een kwal, zo ongebonden als een touw achter een boot aan het einde van de mooiste dag.
Mis nooit meer een probleem - abonneer u en koop hier het nieuwste digitale probleem.