Ansichtkaart uit The Hatton, Sri Lanka

Ervaar een ontspannen rit door theeplantages op een van 's werelds meest schilderachtige routes

Door David Annand

Thee plukken in Watawala, Hatton Central provincie, Sri Lanka

Alamy

Ik sta op een van de treden van het rijtuig en leun voorover, terwijl ik twee verchroomde staven aan beide kanten van de open deur vasthoud. Het tempo van de trein is zacht, maar snel genoeg voor de wind om mijn haar te verwonden. Het is zo dicht bij een 'koning van de wereld'-moment als ik ooit heb gehad, maar ik ben meer laconiek en meer contemplatief dan Leonardo op de voorlijst van de reusachtig. Dat gezegd hebbende, moet ik het tragische einde bespaard blijven, en onder mij lijkt de dichte vegetatie mijn val te breken als ik de 100-voetige heuvel af zou vallen.

Dat het zo weelderig is, is niet verwonderlijk, want ik ben op de Hatton-trein vanuit Kandy, beroemd een van de meest schilderachtige routes ter wereld, terwijl hij klieft door de theeplantages die in de hoge heuvels van Sri Lankan zijn uitgehouwen om te profiteren van de overvloedige regen in de regio.

Gelukkig, echter, de regen - de nacht ervoor, bijbels dus, zodanig dat het gras kraakt van bloedzuigers - is afgenomen, waardoor ik, matig veilig, van de zijkant van de trein kan hangen. Niemand zegt me dat niet te doen. Er verschijnt een bewaker. Wonderbaarlijk genoeg checkt hij naar een Engelsman mijn kaartje en neemt hij een vlucht zonder me op de veiligheidsmededelingen te wijzen of te laten zien hoe hij de beugelpositie moet aannemen als mijn greep wordt losgemaakt.

We kruipen verder, bergop. Adam's Peak, de locatie van de Sri Pada, de voetafdruk van de Boeddha, is zichtbaar in de verte. We steken een brug over en ik leun voorover en kijk naar beneden. Niemand komt tussenbeide of censureert. Het is gewoon niet dat soort trein. Er zijn geen opgenomen berichten waarin om waakzaamheid wordt gevraagd. Geen borden die me waarschuwen voor het gevaar van warme dranken. Niets om te infantiliseren of te beperken. We om de hoek en de lucht opent zich, de groene heuvels scherp tegen het schitterende blauw. Ik zou kunnen vallen, maar dat doe ik niet. En dit begrijp ik plotseling, vrijheid, het punt van alles, onze enige bestemming.

Lees meer over David Annand over zijn reis naar Amersham.

Deze functie is voor het eerst verschenen in Cond? Nast Traveler Januari 2015