Restaurateur Liam Hart zoekt het echte thuis van ribben 'n' blues - en nee, het is niet New Orleans
Door Cond? Nast Traveler
Alamy Steve Ball en ik landen in Memphis, Tennessee, op zoek naar inspiratie voor de opening van de Blues Kitchen, ons restaurant in Shoreditch in Londen. We zijn natuurlijk op zoek naar culinaire inspiratie, maar ook naar de essentie van de blues, zijn spirit. Muzikaal gezien heeft Memphis het toeristische pad een beetje te enthousiast omarmd, maar qua eten heeft het veel te bieden. We bezoeken Central BBQ en de Rendezvous van Charles Vergo, beroemde plaatsen voor ribben, elk met hun eigen specialistische kruidenwrijvingen en houtsnippers.
Vanaf hier steken we over naar Clarksdale, Mississippi. Het is een hardscrabble plaats, wanhopig arm. Op het kruispunt waar Robert Johnson zijn ziel zou verkopen aan de duivel is er een plaats die Abe's heet. Het is stoffig en hard verlicht, het vlees rookt gewoon een oude olievat in de tuin. De ribben komen in een polystyreen bakje als een goedkope kebab, maar ze zijn heerlijk: het vlees valt gewoon van het bot. We verblijven in de Shack Up Inn, waar de kamers oude hutten zijn van katoenplukkers, maar er is een gitaar in elke hut. En aan de voorkant is er een pick-up truck met kogelgaten in de voorruit. Het motto is leerzaam: 'De Ritz we is niet'.
De stad heeft vier of vijf goede bluesgewrichten. De beroemde is Ground Zero, die mede-eigendom is van Morgan Freeman. Elke nacht is er ergens een bluesman aan het spelen, een kerel in een duikbalk die stuivertjes en dubbeltjes verdient. Na vier dagen niets anders dan vlees vragen we aan de man die het hotel runt of we fruit kunnen krijgen voor het ontbijt. Hij lacht. De dichtstbijzijnde plek om fruit te kopen is 11 mijl verderop.
In Louisiana bezoeken we Cochon voor zijn gefrituurde alligator - heerlijke stukjes stevig vlees met een vleugje vissmaak. En de French Quarter of New Orleans blijkt alles te zijn wat je je maar kunt voorstellen. We zien een hard negenjarig jongetje van bar naar bar lopen om een optreden te krijgen. Later zien we hem optreden met een vijftal op een straathoek. Hij is een van de beste trompettisten die we ooit hebben gehoord.
Als we uit New Orleans vliegen, beseffen we dat de echte geest van de blues terug is in het harde Clarksdale. The Bluesberry Caf? biedt warm bier, gemiddeld eten en vreselijke verlichting. De avond dat we er waren, hielden ze een voordeel voor de gevierde bluesman T Model Ford, die helaas is overleden sinds, om geld in te zamelen nadat zijn huis was veroordeeld. De geweldige Watermelon Slim presteerde. Als hij in Londen had gespeeld, zou hij Ronnie Scott's hebben bekritiseerd. In Clarksdale helpt hij mee in het bier, en er zijn 15 mensen in het publiek. De muziek is triest, authentiek. Het is de blues. www.theblueskitchen.com